Domates, biber ve patates içeren Solanaceae veya itüzümü ailesinin bir üyesi olan patlıcanın, çok yıllık olarak yabani olarak yetiştiği Hindistan'ın bir yerlisi olduğu düşünülmektedir. Birçoğumuz en yaygın patlıcan çeşidine aşinayız, solanum melongena, ancak çok sayıda patlıcan türü mevcut.
Patlıcan Çeşitleri
1500 yıldan fazla bir süredir patlıcan, Hindistan ve Çin'de yetiştirilmektedir. Patlıcan, ticaret yolları oluşturulduktan sonra Araplar tarafından Avrupa'ya ithal edildi ve Persler tarafından Afrika'ya taşındı. İspanyollar onu Yeni Dünya'ya tanıttı ve 1800'lerde hem beyaz hem de mor patlıcan çeşitleri Amerikan bahçelerinde bulunabilirdi.
Patlıcan yıllık olarak yetiştirilir ve ılık sıcaklıklar gerektirir. Patlıcanı, tüm don tehlikesi geçtikten sonra, sürekli nemli, iyi drene olan bir toprakta, tam güneş alan bir alanda ekin. Meyve, tam boyutunun üçte birine ulaştığında ve daha sonra cilt matlaşmaya başlayana kadar hasat edilebilir, bu noktada aşırı olgunlaşır ve süngerimsi bir dokuya sahip olur.
Belirtildiği gibi, çoğumuz aşinayız S. melongena. Bu meyve armut biçimli, mordan koyu mora kadar ve 6-9 inç (15-22,5 cm.) uzunluğunda ve yeşil bir kalikslidir. Bu mor-siyah renk, çiçeklerde, meyvelerde ve sebzelerde kırmızı, mor ve mavi renklenmeyi açıklayan suda çözünür flavonoid pigment olan antosiyanin'in sonucudur. Bu gruptaki diğer yaygın patlıcan çeşitleri şunlardır:
- Kara büyü
- Siyah güzellik
- kara çan
Siyahımsı mordan canlı morumsu yeşile, altın, beyaz ve hatta iki renkli veya çizgili ten rengine sahip bir dizi patlıcan türü vardır. Boyutlar ve şekiller patlıcanın türüne bağlı olarak değişir ve aslında yenilebilir ancak daha çok gösteri için yetiştirilen "süs" olanlar bile vardır. Patlıcan, Amerika Birleşik Devletleri dışında 'Patlıcan' olarak da bilinir.
Ek Patlıcan Çeşitleri
Ek patlıcan türleri şunları içerir:
- Sicilya, daha küçük olan S. melongena daha geniş bir tabana ve mor ve beyaz çizgili bir cilde sahip. 'Zebra' veya 'Graffiti' patlıcan olarak da adlandırılır.
- İtalyan türleri patlıcanın derisi yeşil bir kalikse sahiptir ve deride biraz hafif benekler olan derin leylak rengi-mor. Normal/klasik çeşitlerden daha küçük, daha oval bir çeşittir.
- Beyaz çeşitleri Patlıcanın çeşitleri arasında "Albino" ve "Beyaz Güzellik" bulunur ve önerildiği gibi pürüzsüz, beyaz bir cilde sahiptir. İtalyan patlıcan kuzenlerine benzer şekilde yuvarlak veya biraz daha ince ve daha uzun olabilirler.
- Hint patlıcan türleri küçüktür, genellikle birkaç inç uzunluğundadır ve koyu mor tenli ve yeşil kaliksli yuvarlak ila ovaldir.
- Japon patlıcanı meyve küçük ve uzundur, pürüzsüz, açık mor tenli ve koyu, mor kalikslidir. 'Ichiban', cildi çok hassas olan böyle bir çeşittir, soyulması gerekmez.
- Çin çeşitleri mor deri ve kaliks ile daha yuvarlaktır.
Daha nadir ve ilginç çeşitlerden bazıları, meyveleri içerir. S. integrifolium ve S. jiloİçi sağlam olmayan ve domates akrabalarına çok benzeyen . Bazen "domates meyveli patlıcan" olarak anılan bitkinin kendisi 4 fit (1,2 m.) yüksekliğe kadar büyüyebilir ve eni 5 cm veya daha az olan küçük meyveler verir. Ten rengi yeşiller, kırmızılar ve portakallardan iki renkli ve çizgililere kadar değişir.
Başka bir küçük çeşit olan 'Easter Egg', yine küçük, yumurta büyüklüğünde beyaz meyveli, 12 inç (30 cm.) daha küçük bir bitkidir. 'Ghostbuster', mor türlerden daha tatlı bir tada sahip başka bir beyaz tenli patlıcan türüdür. 'Mini Bambino', bir inç genişliğinde küçük meyveler üreten bir minyatürdür.
Bitmek bilmeyen bir patlıcan çeşidi vardır ve hepsi sıcağı severken, bazıları sıcaklık dalgalanmalarına diğerlerinden daha toleranslıdır, bu yüzden biraz araştırma yapın ve bölgenize en uygun çeşitleri bulun.
