Meksika cennet kuşu bitkisinin yetiştirilmesi ve bakımı (caesalpinia meksika) zor değil; ancak, bu bitki genellikle bu cinsteki diğer türlerle karıştırılır. Hepsi temelde aynı yetiştirme gereksinimlerini paylaşıyor olsa da, bahçecilik deneyiminizden en iyi şekilde yararlanabilmeniz için bitkiler arasındaki ince farkların farkında olmanız yine de önemlidir.
Kırmızı Cennet Kuşunu Meksika Cennet Kuşu Ağacından Ayırt Etmek
Meksika cennet kuşu olarak bilinen (diğer birçok yaygın adla birlikte), kırmızı cennet kuşu (C. pulcherrima) çoğu zaman gerçek Meksika cennet kuşu ağacıyla karıştırılır (C. meksika). Her iki tür de çalı veya küçük ağaç olarak kabul edilir ve her ikisi de don olmayan bölgelerde yaprak dökmeyen ve diğerlerinde yaprak döken, iki farklı bitkidir.
Kırmızı cennet kuşunun aksine, Meksika çeşidinin uzun kırmızı organlarındaki parlak sarı çiçekleri vardır. Kırmızı cennet kuşu, gösterişli kırmızı çiçeklere ve eğreltiotu benzeri yapraklara sahiptir. Ayrıca sarı bir çeşidi vardır (C. gilliesii), hangisine benzeyen C. pulcherrima, sadece farklı bir renk.
Tüm türler genellikle yaz aylarında veya tropikal iklimlerde yıl boyunca çiçek açar.
Meksika Cennet Kuşu Nasıl Yetiştirilir
Uygun koşullar sağlandığında, büyüyen Meksika cennet kuşu (diğer türlerle birlikte) kolaydır. Bu bitki iyi bir örnek ekimi yapar veya karışık bir bordürde çalı olarak yetiştirebilirsiniz. Ayrıca, özellikle soğuk bölgelerde iyi çalışan bir kapta da yetiştirilebilir.
Meksika cennet kuşunu yetiştirirken, benzer bir yayılma ile 15 fit (4,5 m.) yüksekliğe ulaşabilen toplam boyutunu aklınızda bulundurmalısınız. Bu bitkinin kuraklığa dayanıklı olduğu, iyi drene olan topraklarda ve bol güneşte yetiştiği kabul edilir. Biraz gölge alabilse de, çiçekleri bu alanlarda çok fazla olmayacaktır.
Peyzajda iyice yerleşene kadar, bitkiyi haftalık olarak sulamalısınız ve çiçek açarken gübreleme gerektirebilir.
Bir kez kurulduktan sonra, Meksikalı cennet kuşu, onu yönetilebilir ve temiz tutmak için ara sıra budama dışında çok az özen gerektirir. Bu genellikle kışın (doğal olarak öldüğünde) yapılır ve genellikle üçte bir geriye veya yere budanır.
Saksıda yetiştirilenler iç mekanlarda kışlatılabilir ve gerektiğinde kesilebilir.
