F1 bitkileri yerine yadigarı bitki çeşitlerinin istenmesi hakkında günümüzün bahçıvan topluluğunda çok şey yazılıyor. F1 hibrit tohumları nelerdir? Nasıl ortaya çıktılar ve bugünün ev bahçesindeki güçlü ve zayıf yönleri nelerdir?
F1 Hibrit Tohumlar nelerdir?
F1 hibrit tohumları nelerdir? F1 hibrit tohumlar, iki farklı ebeveyn bitkiyi çapraz tozlaştırarak bir bitkinin seçici üremesini ifade eder. Genetikte bu terim, Filial 1- kelimenin tam anlamıyla "ilk çocuklar"ın kısaltmasıdır. Bazen F olarak yazılır1, ancak terimler aynı anlama gelir.
Hibridizasyon bir süredir var. Bir Augustinerinnen keşiş olan Gregor Mendel, sonuçlarını ilk kez 19. yüzyılda bezelye melezlemesinde kaydetti.inci yüzyıl. İki farklı fakat her ikisi de saf (homozigot veya aynı gen) suş aldı ve bunları elle çapraz tozlaştırdı. Ortaya çıkan F1 tohumlarından yetiştirilen bitkilerin heterozigot veya farklı bir gen yapısında olduğunu kaydetti.
Bu yeni F1 bitkileri, her bir ebeveynde baskın olan ancak hiçbiriyle aynı olmayan özellikleri taşıyordu. Bezelye, belgelenen ilk F1 bitkileriydi ve Mendel'in deneylerinden genetik alanı doğdu.
Bitkiler vahşi doğada çapraz tozlaşma yapmaz mı? Elbette yaparlar. Koşullar uygunsa F1 melezleri doğal olarak oluşabilir. Örneğin nane, diğer iki nane çeşidi arasındaki doğal bir çaprazlamanın sonucudur. Bununla birlikte, yerel bahçe merkezinizdeki tohum rafında paketlenmiş olarak bulduğunuz F1 hibrit tohumları, elde edilen bitkileri kontrollü tozlaşma ile oluşturulduğu için yabani çapraz tohumlardan farklıdır. Ana türler verimli olduğundan, bu nane tohumlarını üretmek için biri diğerini tozlaştırabilir.
Az önce bahsettiğimiz nane? Tohumlarla değil, kök sisteminin yeniden büyümesiyle devam ettirilir. Bitkiler sterildir ve F1 bitkilerinin bir başka ortak özelliği olan normal genetik üreme yoluyla çoğalamazlar. Çoğu ya kısırdır ya da tohumları doğru üremez ve evet, bazı durumlarda tohum şirketleri bunu genetik mühendisliği ile yaparlar, böylece F1 bitki iyileştirmeleri çalınıp kopyalanamaz.
Neden F1 Hibrit Tohumlar Kullanılır?
Peki F1 hibrit tohumları ne için kullanılıyor ve hakkında çok şey duyduğumuz yadigarı çeşitlerinden daha mı iyi? İnsanlar market zincirlerinde kendi arka bahçelerinden daha fazla sebze alışverişi yapmaya başladığında F1 bitkilerinin kullanımı gerçekten arttı. Bitki yetiştiricileri daha tek tip renk ve boyut aradılar, daha kesin hasat tarihleri ve nakliyede dayanıklılık aradılar.
Günümüzde bitkiler belirli bir amaç doğrultusunda geliştirilmektedir ve bu nedenlerin tümü ticaretle ilgili değildir. Bazı F1 tohumları daha hızlı olgunlaşabilir ve daha erken çiçek açabilir, bu da bitkiyi daha kısa büyüme mevsimleri için daha uygun hale getirir. Bazı F1 tohumlarından daha yüksek verimler olabilir ve bu da daha küçük alanlardan daha büyük mahsuller elde edilmesini sağlar. Hibridizasyonun en önemli başarılarından biri hastalık direncidir.
Bir de hibrit güç denen bir şey var. F1 hibrit tohumlarından yetiştirilen bitkiler, homozigot akrabalarından daha güçlü büyüme ve daha fazla hayatta kalma oranlarına sahip olma eğilimindedir. Bu bitkiler hayatta kalmak için daha az pestisit ve diğer kimyasal işlemlere ihtiyaç duyar ve bu çevre için iyidir.
Bununla birlikte, F1 hibrit tohumlarını kullanmanın birkaç dezavantajı vardır. F1 tohumları genellikle daha pahalıdır çünkü üretimleri daha pahalıdır. Tüm bu elle tozlaşma ucuza gelmiyor ve bu bitkileri test eden laboratuvar testleri de yok. F1 tohumları, bir sonraki yıl kullanılmak üzere tutumlu bahçıvan tarafından hasat edilemez. Bazı bahçıvanlar, lezzetin tek biçimliliğe feda edildiğini düşünüyor ve bu bahçıvanlar haklı olabilir, ancak diğerleri, yadigârlardan haftalar önce olgunlaşan bir domateste yazın ilk tatlı tadını tattığında aynı fikirde olmayabilir.
Peki, F1 hibrit tohumları nelerdir? F1 tohumları, ev bahçesine faydalı eklemelerdir. Büyükannenin yadigarı bitkileri gibi onların da güçlü ve zayıf yönleri var. Bahçıvanlar, geçici heveslere veya fantezilere güvenmemeli, kaynak ne olursa olsun, bahçe ihtiyaçları için en uygun çeşitleri bulana kadar çeşitli seçimleri denemelidir.
