Amerika Birleşik Devletleri'nin güneybatısındaki kayısılara saldıran en önemli hastalıklardan biri, hastalığın o eyalette yaygınlığı nedeniyle kayısı Teksas kökü çürüklüğü olarak da adlandırılan kayısı pamuk kökü çürüklüğüdür. Kayısıların pamuk kök çürüklüğü, diğer herhangi bir mantar hastalığının en büyük dikotiledonlu (iki kotiledonlu bitkiler) ağaç ve çalı gruplarından birini etkiler.
Pamuk Kökü Çürüklü Kayısı Belirtileri
Kayısı pamuğu kök çürüklüğüne toprak kaynaklı mantarlar neden olur. phymatotrichopsis omnivore, üç farklı biçimde bulunur: rizomorf, sklerotia ve spor matları ve konidia.
Pamuk kökü çürüklüğü olan kayısı belirtileri, büyük olasılıkla, toprak sıcaklıklarının 82 F (28 C) olduğu Haziran'dan Eylül'e kadardır. İlk belirtiler, yaprakların sararması veya bronzlaşması, ardından yaprakların hızla solmasıdır. Enfeksiyonun üçüncü gününde, solgunluğu yaprak ölümü takip eder, ancak yapraklar bitkiye bağlı kalır. Sonunda, ağaç hastalığa yenik düşer ve ölür.
Hastalığın yer üstünde kanıtları görüldüğünde, kökler zaten geniş ölçüde hastalıklıdır. Köklerin yüzeyinde genellikle bronzlaşmış yünlü mantar şeritleri görülebilir. Pamuk kökü çürüklüğü olan kayısı kabuğu çürümüş görünebilir.
Bu hastalığın açıklayıcı bir işareti, ölü veya ölmekte olan bitkilerin yakınında toprak yüzeyinde oluşan spor matlarının üretilmesidir. Bu paspaslar, birkaç gün sonra rengi bronzlaşan beyaz bir küf oluşumunun yuvarlak alanlarıdır.
Kayısı Texas Kök Çürüklüğü Kontrolü
Kayısıların pamuk kök çürüklüğünü kontrol etmek zordur. Mantar toprakta yaşar ve bitkiden bitkiye serbestçe hareket eder. Toprağın derinliklerinde yıllarca yaşayabilir, bu da kontrolünü özellikle zorlaştırır. Mantar ilacı kullanımı ve toprak fümigasyonu boşuna.
Genellikle pamuk tarlalarına sızar ve mahsulün yok edilmesinden çok sonra hayatta kalır. Bu nedenle, pamuk ekilen arazilere kayısı ağaçları dikmekten kaçının.
Bu mantar hastalığı, güneybatı Amerika Birleşik Devletleri'nin alkali, düşük organik toprağına ve orta ve kuzey Meksika'ya, toprağın yüksek pH'a sahip olduğu ve mantarı öldürebilecek donma riskinin çok az olduğu veya hiç olmadığı bölgelere özgüdür.
Mantarla savaşmak için organik madde içeriğini arttırın ve toprağı asitlendirin. En iyi strateji, mantarın bulaştığı alanı belirlemek ve yalnızca hastalığa duyarlı olmayan bitkileri, ağaçları ve çalıları dikmektir.
