Bugün giydiğiniz kot pantolon muhtemelen sentetik bir boya ile renklendirilmiştir, ancak durum her zaman böyle değildi. Kabuk, böğürtlen ve benzerleri kullanılarak kolayca elde edilebilen diğer renklerin aksine, mavi, çivit bitkilerinden boya yapılabileceği keşfedilene kadar yeniden yaratılması zor bir renk olarak kaldı. Ancak indigo boya yapmak kolay bir iş değildir. İndigo ile boyama çok adımlı, emek yoğun bir süreçtir. Peki, boya indigo bitki boyası nasıl yapılır? Daha fazlasını öğrenelim.
İndigo Bitki Boyası Hakkında
Yeşil yaprakların fermantasyon yoluyla parlak mavi boyaya dönüştürülmesi işlemi binlerce yıldır nesilden nesile aktarılmıştır. Çoğu kültürün, doğal indigo boyası yaratmak için genellikle manevi ayinlerin eşlik ettiği kendi tarifleri ve teknikleri vardır.
Çivit bitkilerinden elde edilen boyanın doğum yeri, boya macununun nakliye ve satış kolaylığı için kurutularak kek haline getirildiği Hindistan'dır. Sanayi devrimi sırasında, Levi Strauss blue denim jeans'in popülaritesi nedeniyle indigo ile boyama talebi doruk noktasına ulaştı. Çünkü indigo boya yapmak çok zaman alıyor, yani ÇOK yaprak demek, talep arzı aşmaya başladı ve alternatif aranmaya başlandı.
1883 yılında Adolf von Baeyer (evet, aspirin denen adam) indigonun kimyasal yapısını araştırmaya başladı. Deneyi sırasında, rengi sentetik olarak kopyalayabileceğini öğrendi ve gerisi tarih oldu. 1905'te Baeyer, keşfi için Nobel Ödülü'ne layık görüldü ve kot pantolonlar yok olmaktan kurtarıldı.
İndigo ile Boya Nasıl Yapılır?
İndigo boya yapmak için indigo, woad ve polygonum gibi çeşitli bitki türlerinden yapraklara ihtiyacınız var. Yapraklardaki boya, manipüle edilene kadar aslında mevcut değildir. Boyadan sorumlu kimyasala indikatör denir. İndikatörün çıkarılması ve indigoya dönüştürülmesine ilişkin eski uygulama, yaprakların fermantasyonunu içerir.
İlk olarak, bir dizi tank, en yüksekten en düşüğe doğru adım gibi kurulur. En yüksek tank, taze yaprakların indimülsin adı verilen ve indikatörü indoksil ve glikoza parçalayan bir enzimle birlikte yerleştirildiği yerdir. İşlem gerçekleştikçe karbondioksit açığa çıkar ve tankın içeriği kirli sarıya döner.
Fermantasyonun ilk turu yaklaşık 14 saat sürer, bundan sonra sıvı, birinci tanktan bir adım aşağı olan ikinci tanka boşaltılır. Elde edilen karışım, içine hava katmak için küreklerle karıştırılır, bu da demlemenin indoksili indigotine oksitlemesine izin verir. İndigotin ikinci tankın dibine çöktüğünde sıvı sifonlanarak uzaklaştırılır. Yerleşen indigotin başka bir tanka, üçüncü tanka aktarılır ve fermantasyon sürecini durdurmak için ısıtılır. Nihai sonuç, herhangi bir safsızlığı gidermek için süzülür ve ardından kalın bir macun oluşturmak üzere kurutulur.
Hintlilerin binlerce yıldır indigo elde etme yöntemi budur. Japonlar, çokgen bitkisinden çivit mavisini çıkaran farklı bir işleme sahiptir. Ekstraksiyon daha sonra tabii ki kireçtaşı tozu, küllü su, buğday kabuğu tozu ve sake ile karıştırılır, çünkü onu boya yapmaktan başka ne için kullanırsınız, değil mi? Elde edilen karışımın sukumo adı verilen bir pigment oluşturması için bir hafta kadar fermente olmasına izin verilir.
